Victoria is dol op de herfst
Victoria: De 'r' zit weer in de maand. Wat vliegt de tijd. Het is alweer rond negenen donker. Een avondje doorhalen op een buitenterras behoort al bijna tot het rijk der fabelen. Vorige week werd mijn dochter 21 jaar. We hebben 's middags nog heerlijk buiten gezeten onder het genot van een kopje koffie en een stukje limburgse ruitjesvlaai. Tegen zevenen zijn we naar binnen afgedropen. Onze handen zagen inmiddels blauw van de kou. 'Het is weer voorbij die mooie zomer' etc. zong Rob de Nijs, meen ik, altijd zo treffend. Ik word altijd een beetje melancholisch, als ik dit nummer op de radio hoor. De warme zomerzon en het relaxte buitenleven van de afgelopen maanden hebben me goed gedaan. De zomer van 2021 behoort zeker niet tot de beste aller tijden. Maar er zaten zeker ook mooie genietdagen tussen.
De herfst is nú echt van start gegaan. Gisternacht ben ik lekker tegen mijn hondje aangekropen. Niet mijn handen maar mijn voeten waren namelijk blauw van de kou haha. Op kou kun je je kleden, maar die wind en regen die ons nog allemaal te wachten staat, is minder. Tegenwoordig gaan mijn man en ik, ook tijdens regenachtige dagen, er gewoon op uit. Wandelschoenen aan en een wegwerp regenponcho mee. Ideaal zo’n ding. Neemt weinig plaats in in je rugzak en je blijft tot en met je knieën lekker droog. Isoleren doet ie ook prima. Zonder regenponcho geen wandeling meer voor mij.
Wat is er wel leuk aan de herfst? Samen met mijn langorige Cocker Spaniël door de bossen struinen op zoek naar paddenstoelen bijvoorbeeld. Ik, natuurbarbaar ten top, ken helaas alleen de vliegenzwam. 'Is dat die rode met witte stippen?', hoor ik jullie denken. Inderdaad. Als je goed oplet tijdens het wandelen dan zul je zeker zo'n mooi rood-wit kabouterhuisje spotten. Voor mijn hond Brownie hebben niet de paddenstoelen, maar de stapels rode, bruine en gele gevallen bladeren een enorme aantrekkingskracht. Zij rolt erin totdat ze te moe is om nog overeind te komen. Een ballenbak voor honden, zo ziet zij het herfstbos. Het mysterieuze geluid van bomen, veroorzaakt door de herfstwind, geeft mij altijd een ‘special feeling’. Dat ervaar je nergens anders als in het najaarsbos. Het bos verandert tijdens de herfst even in een soort van griezelbos met haar kalende en krakende takken. Het leuke van herfstwandelen is uiteraard een lekkere warme chocomel bij thuiskomst. Of nog beter, een binnenbarbecue. Zin in. Laat die bladeren én regen maar vallen. Mijn regenpocho ligt al klaar én de barbecue staat al binnen!
