Victoria: "Mijn keramiekschort hang ik binnenkort aan de wilgen."
Heb jij ze al gespot? Ik wel! In mijn eigen tuin. Ieder jaar sta ik weer verbaasd als er plots eind januari een prachtig wit bloempje uit de grond omhoog rijst. Een teken dat de lente barbecue steeds dichter bij komt. Het sneeuwklokje staat symbool voor hoop, (opnieuw) ontwaken en lenteverwachting. Sneeuwklokje wordt het genoemd omdat het in de sneeuw al kan bloeien en klokje wegens de vorm en omdat het door zijn klokgeluid andere bloemen uit de winterslaap wekt.
Afgelopen weekend liep ik door de winkelstraat in Venlo en de kleurrijke etalages met modepoppen gehuld in kleding met zachte lentekleuren, deden mij enorm verlangen naar het voorjaar. Lekker lange wandelingen maken in de lentezon met pup Mollie of samen met mijn 5 maanden oude kleindochter een boekje lezen op een bankje in de tuin: mij kun je niet blijer maken. In de wintermaanden houd ik me in de donkere avonduren voornamelijk bezig met het maken van keramiek. Schalen, vazen, geboorteborden, wandhangers, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het afgelopen maanden gemaakt. Ik volg in de herfst- en wintermaanden namelijk een cursus keramiek. In de lente wordt het tijd voor andere hobby's.
Over en aantal weken kunnen we 's avonds weer lekker naar buiten om te fietsen, te skeeleren, te hardlopen of om een avondwandeling te maken. Ik hang de keramiekschort dan ook begin maart aan de wilgen. Dan verruil ik mijn ieniemienie atelier voor de grote buitenwereld. Na het avondeten nog even lekker naar buiten, daar heb ik nú al zin in. Maar eerst carnaval vieren: Hossen op het dorpsplein en jezelf warm springen op de muziek. Nog even de laatste kou doorstaan voordat we met zijn allen in het 1ste lentezonnetje rond de voorjaarsbarbecue gaan zitten. Nog even doorbijten, dan begint het grote genieten. 'Spring is in the air.' We ziens ons snel...BUITEN!
