A-Z eigenaar Jack jaagt op wild
“Als ik mijn linkerhand opsteek doen jullie dit ook, dit betekent dat er een tegenligger aankomt. Als ik mijn rechterhand opsteek, dan stoppen we." Een man van rond de zeventig, gehuld in een camouflagebroek, groene trui en leren hoedje voorzien van een kleine veer, spreekt ons vriendelijk toe. Onze groep bestaat uit een twintigtal vitale vijftig-plussers die op het punt staan om per fiets wild te gaan spotten op de Veluwe. Het is 18.30 uur en volgens onze boswachter hét ideale tijdstip om dit te gaan doen.
Verwachtingsvol fietsen we in kolonnevorming door de prachtige Veluwse bossen en heide. Na 10 minuten fietsen op onze gehuurde elektrische stalen rossen, komt het 1ste sein. De rechterhand van degene die voor me fietst, vliegt de lucht in. Tijd voor een tussenstop. De boswachter heeft een jute zak in zijn hand en keert deze om in de berm van het fietspad. Verschillende harige dierenpoten liggen in de door wilde zwijnen, omgewoelde berm. “Wie weet van welk wild dier dit een poot is?” Een sierlijke dun (afgesneden) pootje van zo’n 15 cm wordt door de boswachter hoog in de lucht getoond. Mijn vrouw doet een poging om het juiste antwoord te geven en zegt: “Een hert?” “Nee, helaas fout mevrouw...dit is het onderste stuk van een reeënpoot”, verklapt de boswachter lachend. Na het raden en gissen van nog enkele andere dierenpoten zoals die van een wild zwijn en die van een das, wordt het weer tijd om verder te fietsen.
Na enkele tekens van ’pasop, een tegenligger’, komt er weer een stopteken. Gehoorzaam parkeert een ieder zijn fiets zoals vantevoren afgesproken, in de berm. “Zien jullie daar achter die struikjes in de verte die twee herten, een zwarte en een bruine?”, vraagt de boswachter ons terwijl hij in het luchtledige wijst. Verschillende mensen pakken hun verrekijker erbij (die van ons ligt helaas nog in de camper) en zien, aan hun slakende geluiden van 'oohhh' en 'aahhh' te horen, waarschijnlijk iets geweldigs. Ik zie niks. Ook niet met mijn veraf-bril op. Niemand wil zijn verrekijker delen dus ook bij de volgende wildstop waar een wild zwijn te zien zou zijn, zie ik niks. Toch geniet ik. Die heerlijke buitenlucht en de interessante verhalen van de boswachter maken deze avond nu al tot een bijzondere avond.
Ruim twee uurtjes later zijn we terug bij het beginpunt. Het wordt al donker en na afscheid genomen te hebben van onze gids en collega-fietsers, rijden we via het centrum van Otterloo terug naar onze camperplaats. Onderweg zien we nog twee wilde zwijnen bij een boerderij staan in een, met een hekwerk afgesloten, wei. We stoppen even om deze aparte wilde varkenssoort te bewonderen en maken een foto van dit leuke stelletje. Gekke beesten zijn het: hun wroetneus, die hangbuik, die rare dunne pootjes en vlassige staartjes hebben voor enkele minuten onze volledige aandacht. De foto stuur ik, nadat mijn vrouw het hekwerk behendig heeft weg-gefotoshopt, naar het thuisfront met het onderschrift: Wild gespot! (Een beetje valsspelen op zijn tijd moet kunnen). Daarna fietsen we verder huiswaarts en pakt mijn vrouw onderweg, op het terras van het in het centrum gelegen restaurant de Waldhoorn, nog een heerlijk zwamcijsje: een worstenbroodje gevuld met een mengsel van paddestoelen. Zij kan na het zien van het gelukkige 'wildstelletje' van zojuist nu even geen wild op haar bord zien. Ik ga om mijn vrouw te plezieren, zelf ook voor een vegetarisch Feel Good Stoofschotel met Jus die me wonder boven wonder voortreffelijk smaakt. Moe maar voldaan komen we net voor de duisternis invalt aan op de camping, waar we gelijk onder de wol kruipen. Op naar een nieuw vakantiedagje!
