Victoria: "Ik ben gek op Willem en Max"
Morgen is het zover, Koningsdag. Terwijl mijn man en ik het NOS-Journaal kijken, vraag ik hem of we morgen nog iets speciaals gaan doen? “Waarom?”, antwoordt hij terwijl zijn ogen afwezig naar het grote verlichte beeldscherm op de muur staren. “Omdat het Koningsdag is", zeg ik enigszins geïrriteerd. “Wat jij wil”, antwoordt manlief weer op zijn beurt. Tja, zo komen we niet veel verder en zitten we morgen nog hier samen op de bank. Het zal wel weer wandelen worden. Niks mis mee, maar wandelen vind ik persoonlijk saai. Voor een korte wandeling ben ik wel te porren maar langer dan 5 à 6 kilometer is aan mij niet besteed.
En inderdaad, uiteindelijk zegt mijn man alsof hij iets heel speciaal bedacht heeft: "Zullen we gaan wandelen op de Veluwe morgen? Zo ontlopen we de koningsdagdrukte en zijn we lekker gezond bezig." Zó voorspelbaar dit antwoord. Laat ik nu eigenlijk totaal geen zin hebben in ‘gezond doen’. Helemaal niet op Koningsdag. Ik wil me uitdossen met oranje kleding, de rommelmarkten afstruinen, oranjebitter drinken én Oranje BBQ-en. Nu de kinderen volwassen zijn bezoeken we zelden of nooit meer een Oranjemarkt. Maar daar gaat dit jaar dus verandering in komen. Als door een wesp gestoken antwoord ik pinnig: “Morgen wil ik niet gezond doen dus zeker níet wandelen.” Mijn man kijkt me verrast aan. Zijn ooit zo volgzame vrouwtje heeft haar op de tanden gekregen. 'Zou dat toch de overgang zijn?'Uiteindelijk gaan we na een avondje bank hangen naar bed. Zoals altijd, zonder een concreet plan. Maar goed, we gaan het morgen zien.
Rond een uur of negen word ik de volgende dag wakker en stommel enigszins verveeld naar beneden. Door mijn nog plakkerige wimpers van de slaap zie ik oranje kleuren schitteren. De zon schijnt, maar dat niet alleen. Overal hangen oranje vlaggenslingers. Wonder boven wonder opgehangen door mijn eigen man. Die loopt in een veel te heet gewassen vaal oranje T-shirt opgewekt heen en weer door de keuken. "Kleed je snel aan lieverd", zegt hij. "Ik heb een verrassing, we gaan zo meteen naar Maastricht. Willem en Max komen daar!" Wat een leuk idee zeg. Ik ben gek op ons koningspaar. Zo blij als een kind door het onverwachte uitje dat nu ineens op de planning staat, hijs ik me in mijn enige oranje outfit die al enkele jaren in mijn garderobekast hangt te wachten op … inderdaad, deze speciale dag. De hond krijgt een oranje strikje om en daar gaan we. “Tegen de avond komen de kids voor de oranje barbecue, dat heb ik zojuist geregeld”, mompelt manlief nog terwijl hij al achter het stuur kruipt en de auto start. Het is nooit saai met deze man. Daar dacht ik gisteravond echter nog heel anders over haha. Niks veranderlijker als de mens is dus zeker ook van toepassing op mij. Het wordt dit jaar in ieder geval geen saaie Koningsdag. GELUKKIGGG!!!
